Σφίγγα - online παζλ

Σφίγγα (μυθολογία)

Η Σφίγγα είναι φανταστικό πλάσμα της ελληνικής μυθολογίας, στενά συνδεδεμένο με τον μύθο των Λαβδακιδών και συγκεκριμένα με εκείνον του Οιδίποδα. Παριστάνεται με σώμα γυναίκας από τη μέση και πάνω, και φτερωτού λιονταριού από τη μέση και κάτω.

Οι Έλληνες ονόμαζαν «σφίγγες» και παρόμοιες απεικονίσεις που ήταν διαδεδομένες στην Αίγυπτο, αλλά οι αιγυπτιακές σφίγγες είναι μορφές των Φαραώ, και δεν έχουν σχέση με τον ελληνικό μύθο, ενώ δεν εικονίζονται με φτερά. Ίσως υπάρχει μια συγγένεια μεταξύ Σειρηνός και Σφιγγός, τις Σειρήνες τις αναγνωρίζουμε από το σώμα πουλιού, το ανθρώπινο κεφάλι, τα πόδια και τα νύχια που είναι δυνατά και χοντρά και μπορούν να παρομοιαστούν σαν του λιονταριού.

Η προέλευση της λέξης σφίγξ είναι αβέβαιη. Κάποιοι υπέθεσαν ότι προέρχεται από το αιγυπτιακό επίθετο šsp ‘nḫ που σημαίνει «ζώσα εικόνα», αναφερόμενο κυρίως σε θεούς και βασιλείς. Αυτή η ετυμολόγηση δεν γίνεται απ' όλους αποδεκτή, επειδή αυτή η αιγυπτιακή λέξη χρησιμοποιείται και για άλλου τύπου αγάλματα, και όχι μόνο για τις σφίγγες. Ως ελληνική προέλευση έχουν εξεταστεί οι λέξεις σφίγγω, και φίκις (οπίσθια), σε συνδυασμό με ερωτικές και ψυχαναλυτικές ερμηνείες του αινίγματος της Σφίγγας προς τον Οιδίποδα. Η Σφίγγα, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, κατοικούσε στο όρος Φίκιον ή Φίνιον ή Φαγά, που δεσπόζει στον κάμπο του χωριού Βάγια, δυτικά της Θήβας. Η προέλευση της ονομασίας του οικισμού είναι άγνωστη. Η περιοχή φέρει έντονη την ανάμνηση του Οιδίποδα, αφού εκεί μάλλον, σε κάποιο σταυροδρόμι του δρόμου που περνά κάτω από το Φαγά, στεκόταν η μυθική Σφίγγα, η οποία σκότωνε τους διαβάτες που δεν μπορούσαν να λύσουν τους γρίφους της. Ο Οιδίποδας όχι μόνο κατάφερε να απαντήσει, αλλά και εκμεταλλεύτηκε το σάστισμά της για να τη σκοτώσει και να απαλλάξει τους Θηβαίους μια και καλή από αυτήν.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν κόρη της Χίμαιρας και του Όρθρου ή κατά άλλους του Τυφώνος και της Έχιδνας. Η Έχιδνα είχε γεννήσει επίσης τον Κέρβερο, τον Όρθρο (φύλακας των κοπαδιών του Γηρυόνη), το Λιοντάρι της Νεμέας, τη Λερναία Ύδρα και τη Φαία της Κρομμυώνας. Της αποδίδουν επίσης τη Χίμαιρα, το δράκοντα της Κολχίδας, το φύλακα του χρυσόμαλλου δέρατος, το δράκοντα που φυλούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τον αετό του Προμηθέα. Στην ελληνική μυθολογία έχει τα χαρακτηριστικά ενός δαίμονα του θανάτου.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή για τη Σφίγγα την οποία παρουσιάζει ο Παυσανίας. Σύμφωνα λοιπόν με τον Παυσανία η Σφίγγα ήταν νόθα κόρη του Λάιου. Ο Λάιος εμπιστεύθηκε μόνο σε αυτή τον χρησμό που πήρε από την Πυθία και της ανέφερε πως αφορούσε μόνο την Ιοκάστη και τους καρπούς της. Αυτό γιατί ο Λάιος είχε παιδιά και από παλλακίδες, αφού απέφευγε τη συνεύρεση του με την Ιοκάστη. Όμως σε ένα από τα μεθύσια του κοιμήθηκε με τη γυναίκα του και γεννήθηκε ο Οιδίποδας. Έτσι, παρότι εγκατέλειψε τον Οιδίποδα στον Κιθαιρώνα, διατηρώντας τις επιφυλάξεις του, όταν κάποιος από τους γιους διεκδικούσε τον θρόνο τον έστελνε στην Σφίγγα. Αυτή με τον γρίφο της εξέταζε αν αυτοί ήταν γνήσια παιδιά του Λάιου. Επειδή τη γνώση του χρησμού την είχαν μόνο αυτοί που κατάγονταν από τη βασιλική γενιά, όσοι δεν μπορούσαν να απαντήσουν στον γρίφο της θανατώνονταν.

Ο Οιδίποδας πριν συναντήσει τη Σφίγγα είχε μάθει για τον γρίφο στον ύπνο του. Έτσι μπόρεσε να τον λύσει.