Θοή αλεπού - online παζλ

Θοή αλεπού

Η θοή αλεπού (Vulpes velox) είναι μικρή αλεπού ανοιχτού πορτοκαλί-καφετιού χρώματος, περίπου ίση με το μέγεθος μιας κατοικίδιας γάτας, που βρίσκεται στα δυτικά λιβάδια της Βόρειας Αμερικής, όπως στη Μοντάνα, το Κολοράντο, το Νέο Μεξικό, το Κάνσας, την Οκλαχόμα και το Τέξας. Ζει επίσης στη Μανιτόμπα, το Σασκάτσουαν και την Αλμπέρτα στον Καναδά, όπου προηγουμένως είχε εξαλειφθεί. Είναι στενά συγγενική με την αλεπού νάνο και τα δύο είδη μερικές φορές είναι γνωστά ως υποείδη της Vulpes velox επειδή υβρίδια των δύο ειδών εμφανίζονται φυσικά όπου συμπίπτουν οι οικότοποί τους.

Η θοή αλεπού ζει κυρίως σε λειμώνες με χαμηλό χορτάρι και ερήμους. Σχεδόν πήγε να εξαφανιστεί στη δεκαετία του 1930 ως αποτέλεσμα των προγραμμάτων ελέγχου των θηρευτών, αλλά με επιτυχία επανεντάχθηκε αργότερα. Επί του παρόντος, η κατάσταση διατήρησης των ειδών θεωρείται από την IUCN ως ελαχίστης ανησυχίας λόγω των σταθερών πληθυσμών αλλού.Όπως και οι περισσότεροι κυνίδες, η θοή αλεπού είναι παμφάγα και η διατροφή της περιλαμβάνει χόρτα και φρούτα, καθώς και μικρά θηλαστικά, ψοφίμια και έντομα. Στην άγρια φύση, η διάρκεια ζωής της είναι τρία έως έξι χρόνια και αναπαράγεται μία φορά ετησίως, από τα τέλη Δεκεμβρίου μέχρι τον Μάρτιο, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή. Τα κουτάβια γεννιούνται κάπου μεταξύ τον Μάρτιο έως τα μέσα Μαΐου, και απογαλακτίζονται σε ηλικία έξι έως επτά εβδομάδων.

Η θοή αλεπού είναι γενετικά στενά συγγενική με την αλεπού νάνο (Vulpes macrotis), αλλά καταλαμβάνει διαφορετικό γεωγραφικό εύρος εξάπλωσης. Οι δύο έχουν θεωρηθεί ιστορικά ως διαφορετικά είδη για λόγους που σχετίζονται βασικώς με το μέγεθος: η αλεπού νάνος είναι ελαφρώς μικρότερη από την θοή αλεπού και έχει και μικρότερο ρύγχος. Εντούτοις, υβρίδια μεταξύ των δύο εμφανίζονται φυσικά όπου οι οικότοποί τους συμπίπτουν, και ορισμένοι θηλαστικολόγοι ταξινομούν τις δύο ως υποείδη ενός μοναδικού είδους που συνήθως εκλαμβάνεται ως Vulpes velox (με τη θοή αλεπού να περιγράφεται ως V. velox velox και την αλεπού νάνο ως V. velox macrotis). Ωστόσο, τα στοιχεία της μοριακής γενετικής δεν είναι καθοριστικά, και μερικοί από αυτούς που το χρησιμοποίησαν συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη θοή αλεπού και την αλεπού νάνο ως ξεχωριστά είδη.